بازنشسته‌ای که عواید فروش آثارش را صرف امورخیریه می‌کند/ وقتی بازنشسته شدم، با خودم گفتم چرا در خانه بنشینم؟
«الهه شیرزاد»، فارغ‌التحصیل رشته بهداشت عمومی و بازنشستۀ دانشگاه علوم پزشکی ارومیه، ۷ سال است که در خانۀ امید ارومیه به برگزاری دوره‌های هنری می‌پردازد. او دوره‌های آموزشی هنرهای تجسمی و هنرهای دکوراتیو را برای بازنشستگان و اعضای خانواده شان برگزار می‌کند.
به گزارش اداره کل روابط عمومی و امور بین‌الملل صندوق بازنشستگی کشوری، این بازنشستۀ کارآفرین که هنرجویانی در سنین ۷ سال تا ۸۰ سال دارد در گفتگو با خبرنگار این اداره‌کل، می‌گوید: وقتی بازنشسته شدم، با خودم گفتم چرا در خانه بنشینم؟ نشستن در خانه چه مزایایی دارد؟ این بود که برای خودم یک هدف پیدا کردم. گفتم اولین کاری که می‌کنم، این است که به دنبال یک مهارت بروم. برای همین قبل از هرکاری، دوره‌های هنری را در سازمان فنی و حرفه‌ای تهران و آذربایجان شرقی گذراندم.
خانم شیرزاد که از سال ۱۳۹۴ دوره‌های هنری را برای بازنشستگان و فرزندانشان در خانۀ امید ارومیه برگزار می‌کند، دو اصل را در این دوره‌های آموزشی مهم می‌داند: یکی مهارت‌آموزی، کارآفرینی، درآمدزایی و کمک به اقتصاد خانواده و دیگری بهره‌گیری از هنر برای روان درمانی.
او می‌گوید: بازنشستگانی هستند که اتفاقاً خیلی هم جوان هستند و در اینجا کارهای هنری انجام می‌دهند. مراجعه‌کنندگان ما به موضوعات روان‌شناسی هم علاقه دارند.
او با تأکید بر اهمیت فعال‌بودن در دوران بازنشستگی می‌گوید: با شناسایی نیازهای جامعه و برنامه‌ریزی می‌توان دوره‌های آموزشی متنوعی را در خانه‌های امید برای بازنشستگان سراسر کشور ایجاد کرد. به این ترتیب هم آنها سرگرم می‌شوند و هم ممکن است بتوانند درآمدزایی کنند. کسب درآمد باعث می‌شود تا انگیزه و پشتکارشان هم بالا برود.
وی می‌گوید: هنرجوهایی در سنین بالای ۷۵ و ۸۰ سال داریم که برای شرکت در دوره‌های هنری می‌آیند و می‌گویند فقط آمده‌ام اینجا تا آرامش ذهن داشته باشم، اوقات فراغتم را پر کنم، قوای فکری‌ام را به کار بیندازم و از آلزایمر جلوگیری کنم.
او با بیان اینکه در حال حاضر ۱۰ نفر هنرجو در رشته‌های کوتاه مدت دکوراتیو شامل پتینۀ دیوار (کلاسیک، ایتالیایی، کهنه‌کاری) و معماری داخلی و دکوراسیون داخلی و ۱۵ هنرجوی هنرهای تجسمی در خانۀ امید ارومیه مشغول به آموزش هستند می‌گوید: هنرجویان ما طیف سنی ۷ سال تا ۸۰ سال دارند.
خانم شیرزاد می‌گوید: هرکسی، با توجه به توانایی و قوای بدنی‌اش می‌تواند کاری را برای بعد از بازنشستگی درنظر بگیرد تا هم بتواند کسب و کاری ایجاد کند و هم به آرامش ذهنی، روحی و روانی خود کمک کند.
او ادامه می‌دهد: خانه‌های امید می‌توانند جایی برای جمع‌شدن دوستان در کنار هم باشند. امکان انجام فعالیت‌های ورزشی و هنری و شرکت در دوره‌های آموزشی باعث می‌شود تا بازنشستگان بیشتر به این کارها علاقه‌مند شوند.
این بازنشستۀ کشوری با اشاره به اینکه دوره‌های زیادی هست که می‌توان بسته به منطقۀ جغرافیایی و نیاز منطقه آنها را برگزار کرد، می‌افزاید: امیدوارم بتوانیم فعالیت‌های گسترده‌تری را در خانۀ امید انجام دهیم.
او ادامه می‌دهد: خیلی‌ها هستند که علاقه دارند کاری انجام دهند ولی مشکل مالی یا نبود حمایت باعث دلسردی‌شان می‌شود. اگر شرایطی بود که امکان معرفی و فروش دستاوردهای بازنشستگان در خانه‌های امید فراهم می‌شد، حتماً بازنشستگان استقبال خیلی زیادی می‌کردند.
این بازنشستۀ کارآفرین در ادامۀ معرفی کارهایش به برگزاری نمایشگاه‌های هنری در خانۀ امید و شرکت در جشنواره‌های خیریه اشاره می‌کند و می‌گوید: نمایشگاه‌هایی داشته‌ام یا در جشنواره‌های تخصصی‌ای شرکت کرده‌ام و عواید فروش آثار را صرف امور خیریه کرده‌ایم.
اهدای تابلوی هنری برای آزادسازی زندانیان جرائم غیرعمد، درمان بیماران مبتلا به سرطان و حمایت از کودکان نخبه بخشی از فعالیت‌های نیکوکارانۀ این بازنشستۀ هنرمند است.
او پیش از این هم در طرح سفیران همکاری و مشارکت داشته و آثار هنری خود را در جشنواره‌های مختلف صندوق بازنشستگی کشوری به نمایش گذاشته است.
خانم شیرزاد در پایان سخنانش، گفت: امیدوارم آینده خیلی خیلی خوبی در انتظار بازنشستگان باشد.
