“صعود به دماوند” نتیجه اردوهای تمرینی سنگین، آمادگی جسمانی و شناخت منطقه است
«حسن شمس» پیشکسوت شرکت مخابرات ایران از صعود خود به قله ۵۶۱۰متری دماوند طی یک کار تیمی و برنامه سه روزه می گوید.
این کوهنورد پیشکسوت و بازنشسته نمونه استان آذربایجان شرقی در حوزه ورزش، در گفتگو با خبرنگار اداره کل روابط عمومی و امور بین الملل صندوق بازنشستگی کشوری، با اشاره به برنامه های صعود به قله دماوند، گفت: برای صعود به قله دماوند به طور معمول مسیرهای مختلفی وجود دارد که ۴ مسیر عمومی آن شامل «مسیر جنوبی» از گوسفند سرا و بارگاه سوم (پناهگاه) که در ارتفاع ۴۲۰۰ متری قرار دارد؛ «مسیر شمال شرقی» پناهگاه تخت فریدون در این مسیر به ارتفاع ۴۴۰۰ متری قرار دارد؛ «مسیر غربی» پناهگاه سیمرغ به ارتفاع ۴۲۰۰ متری در این مسیر قرار دارد و «مسیر شمالی» جان‌پناه ۴۰۰۰ و ۵۰۰۰ در این مسیر واقع شده و از میان یخچال‌های سیوله، دوبی سل و عروسک‌ها عبور می‌کند.
وی با بیان اینکه «برنامه ریزی های لازم برای صعود زمستانی به قله دماوند از یال شمالی در نیمه دوم سال ۱۴۰۱ انجام شد»، گفت: براساس این برنامه که در یک باشگاه حرفه ای در این حوزه و به سرپرستی اینجانب انجام شد که برپایی چهار اردوی تمرینی آمادگی جسمانی شامل «میشو گوی زنگی» در ۱۶دیماه با هدف صعود سرعتی با تجهیزات زمستانی؛ اردوی «صعود و شب مانی در قله ساوالان» از هفتم تا نهم بهمن ماه با هدف کوله کشی با تجهیزات زمستانی، افزایش استقامت بدنی و لمس ارتفاع و هم هوایی؛ اردوی کمچی در ۲۱ بهمن ماه با هدف صعود سرعتی و اسقامتی و اردوی «شب مانی در قله کمال» در ۲۲ و ۲۳ بهمن ماه با هدف گام برداری با کرامپون در شیبهای مختلف و ایجاد گارگاه برگزار شد.
شمس، با اشاره به اینکه برای اجرای برنامه های سنگین کوهنوردی باید از لحاظ جسمی و روحی آمادگی لازم را داشته باشیم، تصریح کرد: مهم‌ترین عواملی که یک برنامه زمستانی را از دیگر برنامه ها متمایز می کند، شامل وضعیت جوی منطقه، تجهیزات و وسایل شخصی، آمادگی جسمی و روحی و تجربه و تمرکز فکری لازم است.
او برنامه صعود به قله دماوند را توسط یک گروه ۴نفره عنوان کرد و ادامه داد: متاسفانه بعد از اجرای چهار مرحله اردو و تمرینات خوبی که انجام شده بود، به علت متغیر بودن وضعیت جوی دماوند و بارش های سنگین و بادهایی با سرعت بالای ۱۰۰ و دمای منفی ۴۰ تا ۶۰ درجه زیر صفر باعث تاخیر دو هفته ای در اجرای برنامه شد.
این کوهنورد پیشکسوت افزود: با این وجود، بعد از بررسی و رصد پنجره هوایی مناسب، در ساعت ۶ و ۳۰دقیه صبح هفتمین روز از اسفندماه ۱۴۰۱ با حرکت به سوی روستای «ناندل» آغاز و ساعت ۱۹ و ۳۰ دقیقه عصر به روستا رسیدیم.
شمس ادامه داد: صبح زود روز بعد، با تمام تجهیزات مورد نیاز از ناندل به مقصد جان‌پناه ۴هزار حرکت کردیم. پس از ۷ ساعت و ۳۰ دقیقه کوهپیمایی با کوله های سنگین در ساعت ۱۴ و ۳۰ دقیقه به جان‌پناه ۴۰۰۰ رسیدیم.
وی با بیان اینکه «سیستم روشنایی این جان‌پناه از طریق انرژی خورشیدی کار می کند» گفت: پس از استراحت و ذوب برف ها برای تامین آب مورد نیاز، تیم کوهنوردی با روحیه عالی صعود به جان‌پناه ۵هزار در روز دوم آغاز کرد؛ ساعت ۹ و ۳۰ دقیقه صبح حرکت تیم آغاز شد و بعد از ۳ ساعت کوهنوردی به جان‌پناه مورد نظر در ارتفاع ۴۶۰۰ متر (معروف به ۵۰۰۰) رسیدیم که بخشی از این مسیر به صورت دست به سنگ صعود شد.
بازنشسته شرکت مخابرات گفت: ساعت ۶صبح با کوله های سبک همراه با تجهیزات فنی صعود نهایی به قله دماوند آغاز شد. در ارتفاع ۴۹۰۰متری نقطه‌ای صعب العبور وجود دارد که برای عبور از آن یا باید در اصطلاح گارگاه ایجاد می کردیم یا دست به سنگ صعود می کردیم که ما با توجه به پتانسیل تیم، از روش دوم استفاده کردیم و نفرات با حمایت یکدیگر از نقطه مورد نظر عبور کردند.
شمس با بیان اینکه «در طرفین یال یا همان مسیر صعود، یخچال‌های بی نظیری مانند سیوله، دوبی سل در سمت راست مسیر و عروسک‌ها در سمت چپ مسیر، نظر هر کوهنوردی را به خود جلب می کند» اظهارداشت: پس از گذر از شیبهای تند و گذر از کنار یخچال‌ها حرکت را به طرف قله ادامه دادیم. در طول مسیر سرپرست گروه به تناوب وضعیت نفرات تیم را از لحاظ ارتفاع زدگی و توان جسمانی جویا می شد. نفرات تیم خوشبختانه به پشتوانه اردوهای طی شده با گام های کوتاه اما استوار و با انگیزه مضاعف به مسیر خود ادامه دادند.
او همچنین یادآور شد: معمولا در دقایق آخر صعود، گام های کوهنوردان آهسته تر و دم و بازدم برای جبران اکسیژن بیشتر و بیشتر می شود. به همین دلیل نیز در این نقطه بود که آمادگی جسمانی و اردوهای طی شده نقش پر رنگ خود را نمایان کرد.
وی با اشاره به اینکه در انتهای مسیر و حدود ۲۰ دقیقه مانده به قله هر دو یال شمالی و شمال شرقی به همدیگر متصل می شوند، گفت: تیم ما بالاخره بعد از ساعت ۶ ساعت و ۳۰ دقیقه صعود سنگین با شیب تند در ساعت ۱۲ و ۳۰دقیقه ظهر با شور و شوق غیرقابل وصف به قله دماوند رسید.
شمس افزود: ما بعد از استراحت و ثبت و ضبط عکس های یادگاری، ساعت ۱۳ و ۱۵دقیقه برنامه فرود خود را به جان‌پناه ۵۰۰۰ در پیش گرفتیم و در ساعت ۱۶ و ۳۰دقیقه به جان‌پناه رسیدیم و پس از استراحت در ساعت ۹ و ۴۵دقیقه صبح روز ۱۱اسفندماه به طرف روستای ناندل حرکت کردیم. این برنامه صعود یک برنامه موفقیت آمیز، توام با خاطرات خوش در کنار همنوردان نجیب و فهیم ما بود.
این پیشکسوت شرکت مخابرات ایران با اشاره به نکات صعود به قله دماوند تصریح کرد: دمای داخلی جان‌پناه ۴۰۰۰ و ۵۰۰۰ حدود منفی ۱۰ تا ۱۵ درجه است. همچنین آنتن دهی موبایل تا جان‌پناه ۵۰۰۰ در قسمتهایی از مسیر امکان پذیر است. داشتن G.P.S در گروه و استفاده از آن در برنامه های کوهنوردی از ضروریات است.ضمن اینکه در حین صعود و فرود باید مراقب ریزش یخچال‌ها باشیم.
شمس، صعود زمستانی دماوند آن هم از یال شمالی را برای هر کوهنوردی، تجربه خوب و ارزنده دانست و گفت: در اینگونه برنامه ها داشتن قدرت جسمانی، استقامتی و روحی روانی افراد خیلی موثر است. ضمن اینکه آموزش و تمرین و اردوهای قبل از برنامه تاثیر بسزایی در موفقیت صعود زمستانی چند روزه دارد.
وی افزود: منضبط بودن و تعامل اعضاء با همدیگر و همکاری افراد با سرپرست برنامه، برای موفقیت برنامه نقش بسیار مهمی دارد. همچنین پیش بینی مدت زمان اجرای برنامه و شناسایی منطقه مورد نظر از ضروریات برنامه صعود به قله است.
شمس با اشاره به شعار «آموزش مستمر، ارتقاء مهارت، کوهنوردی ایمن» گفت: کسب اطلاعات لازم از وضعیت جوی منطقه و راه های دسترسی به منطقه مورد نظر باید در اولویت برنامه کوهنوردی و صعود به خصوص در صعودهای زمستانه قرار گیرد.
وی در پایان تاکید کرد: خوشبختانه صعود ما در این ایام، نتیجه تلاش های صورت گرفته در ۴ اردوی سنگین و نیمه سنگین پیش از این صعود بود.
«حسن شمس» از بازنشستگان کشوری شرکت مخابرات تبریز است که در سال ۸۸ بازنشسته شده و تجربه صعود به قله های مختلفی در داخل و خارج از کشور از جمله چاپایف و خانتانگری در قزاقرستان، آرارات در ترکیه و دماوند، سبلان، علم کوه، اشتران‌کوه، دنا، توچال و چند قله داخلی دیگر را در کارنامه ورزشی خود دارد.
