هم بازنشسته هستم و هم امدادگر هلال احمر

داوود امیدی کیا، بازنشسته شرکت مدیریت منابع آب ایران، که بیش از یک دهه است به عنوان امدادگر هلال احمر داوطلبانه خدمت می کند، همین روزها به مناسبت هفته جهانی صلیب سرخ و هلال احمر، به پاس سال ها امدادگری و خدمت به جامعه، از سوی رئیس جمعیت هلال احمر شهر تهران مورد تجلیل قرار گرفته است.

به گزارش اداره کل روابط عمومی و امور بین الملل صندوق بازنشستگی کشوری، آنچه در ادامه می خوانید، حاصل گفتگویی است که چندی پیش با ایشان انجام شده و امروز فرصتی مغتنم برای انتشار آن است.

وقتی می گوید ۱۴ سال است که داوطلب و مربی امدادگران هلال احمر است، با خودم می گویم، بعد از بازنشستگی ۱۴ سال است که فعال است و حالا خیلی از ما که هنوز سابقه کارمان به ۱۴ سال نرسیده، دنبال بازنشستگی و استراحت هستیم!

خودش را این طور معرفی می کند: سال ۱۳۲۴ در تهران به دنیا آمدم و بعد از سی و یک سال و شش ماه خدمت در شرکت مدیریت منابع آب ایران، در سال ۱۳۸۵ بازنشسته شدم.

داستان فعالیت داوطلبانه در هلال احمر را این طور روایت می کند: از آن سال فعالیت خودم را با هلال احمر به عنوان داوطلب فعال در حوزه امداد و نجات شروع کردم.

او که حالا در نقش مربی به داوطلبان آموزش می دهد، می گوید: برای رسیدن به این نقطه ای که الان هستم، دوره های مقدماتی، عمومی و تخصصی را گذراندم. تلاش زیادی کردم چون برای هر کدام از این دوره ها باید وقت زیادی می گذاشتم و فکرم را متمرکز می کردم.

می گوید برای این دوره تمرکز و وقت زیادی گذاشته، چون می دانسته که بعد از گذراندن آن باید به عنوان امدادگر و نجاتگر فعالیت کند و به شهروندان خدمت کند.

آقای امیدی کیا می گوید: با توجه به اینکه اصلاً آدمی نبودم که بخواهم بعد از بازنشستگی مدتی طولانی استراحت کنم، تصمیم گرفتم به سراغ موضوعی بروم که خارج از حوزه تحصیلی و تخصصی خودم باشد و این بود که وارد سازمان هلال احمر شدم تا بتوانم به عنوان داوطلب به مردم خدمت کنم.

همین تصمیم باعث شد که ۱۴ سال در این کار بمانم و در حال حاضر به عنوان مربی و مدرس در بخش امداد و نجات به دیگر داوطلبان آموزش می دهم.

مطمئن بودم نمی خواهم خانه نشین شوم

این بازنشسته کشوری می گوید: از همان اول مطمئن بودم که با بالا رفتن سن نباید خودم را خانه نشین کنم یا وقتم را در پارک سپری کنم چون خیلی دوست داشتم کاری انجام دهم که بتوانم مثمر ثمر باشم و برایم رضایت به همراه داشته باشد.

آقای امیدی کیا تاکید می کند: با وجود زحماتی که در این راه متحمل شدم، ولی هیچ وقت به خودم اجازه ندادم که حتی بخواهم فکر کنم شاید نتوانم از پس گذراندن یکی از این دوره ها بر بیایم و خوشبختانه با توکل به خدا توانستم از عهده این کار بر بیایم و از نتیجه اش راضی هستم و آنچه را یاد گرفته ام، به دیگران آموزش می دهم.

من خودم فکر نمی کردم که بتوانم روزی نجاتگر بشوم و در مواقع اضطرار و بحران با نیروهای امدادی دیگر خدمت رسانی کنم ولی حالا با اعتماد به نفس و تلاش و انگیزه و بامهارت هستم.

او به بازنشستگان دیگر و کسانی که زمانی بازنشسته خواهند شد، توصیه می کند: توصیه می کنم همه افراد حتما سعی کنند یک زمینه فعالیتی برای خودشان در نظر بگیرند. و به جوانان عرض می کنم که حتما باید از یک جایی شروع کنند و در شروع کار خیلی در این فکر نباشند که آینده مالی در انتظارشان باشد.

وی ادامه می دهد: اگر اول خوب کاری را آموزش ببینند و در آن مهارت کسب کنند، بعد از آن می توانند کسب درآمد هم بکنند.

او با تاکید بر اینکه انگیزه، مهارت و آگاهی است که فرد را در زندگی به موفقیت می رساند، می افزاید: این موضوع در زندگی به من ثابت شده است.

او در بخش دیگری از سخنانش می گوید: توصیه ام هم به بازنشستگان این است که خیلی خودشان را وقف نشستن در منزل نکنند یا وقت خودشان را فقط در پارک سپری نکنند؛ چون از همه این ها خسته می شوند.

امیدی کیا می افزاید: بهتر است با شروع بازنشستگی برای خودشان مشغولیت تازه ای پیدا کنند؛ چون بازنشستگی انتهای راه نیست بلکه اول راه جدید و موفقیت در عرصه های دیگرِ زندگی است.

او بازنشستگی را فرصت خوبی می داند که بهتر است از آن استفاده شود و می گوید: بازنشستگانی مثل خودم مطمئن باشند اگر فعالیتی برای خودشان دست و پا کنند، هم نشاط و روحیه شان مضاعف خواهد شد و هم می توانند کاری انجام دهند و برای جامعه مفید واقع شوند و این گشایش جدیدی در زندگی شان خواهد بود.