معرفی کتاب:

کتاب حاضر، با استناد به جلسات متعدد شوراها و مشاوره‌ها که نگارنده در آن‌ها حضور فعال داشته، مشتمل بر نکات اصلی و اساسی در مورد زندگی زناشویی است. نگارنده همچنین در این کتاب شیوه‌هایی در مورد چاره‌اندیشی برخی از مشکلات را توصیه و تفسیر و تعبیر نموده است. عدم رعایت شئونات اخلاقی و انسانی و تحقیر مقدسات و آرمان‌ها، بی‌توجهی به پاره‌ای مراسم، کینه‌جویی نسبت به همدیگر، ناسازگاری اخلاق، اجبار به ازدواج، گزینش مکان زندگی، قطع ارتباط با خانواده همسر برخی از موضوعات مورد بررسی در این کتاب هستند.

بخشی از کتاب:

شاید از مهمترین عوامل نابسامانی ،خانواده خودخواهی و خود بزرگ بینی است تمامی موجودات عالم به عبارتی مجموعه هستی که از اراده حضرت حق به فیض هستی رسیده اند برای بودن خود، در حرکت و جنبش همیشگی هستند و بر طبق نظم ازلی و ابدی در تکاپو بسر میبرند و میدانیم که در کل هستی چیزی از بین نمیرود ولی به طور مستمر تغییر شکل میدهد و به چیز دیگر تبدیل میشود و باز هم بر اساس قانون طبیعی خود به نحو دیگر به هستی خود ادامه می دهد.

از جماد تا نباتات و از حیوان تا انسان و از انسان تا ملکوت این روند پا بر جا و جاودانی است تا جایی که مشیت الهی حکمفرما میباشد، به نحوی که همه موجودات جهان هستی میخواهند که «باشند». هر چه از جماد به نبات و حیوان و انسان نزدیکتر میشویم این بودن و تلاش برای بقاء بیشتر و بیشتر میشود و تفاوت بین رده های هستی مشخص تر و بارزتر می گردد و در نتیجه تفاوتهایی نیز در جهت بقاء مشاهده می گردد. چنان که کوشش نبات برای بقاء خود بیشتر از جماد و حیوان بیشتر از نبات و انسان بیشتر از حیوان .است. این امر ارتباط مستقیم دارد به توانایی هایی که خداوند متعال در هستی هر یک از این رده ها قرار داده است و این امر بر پایه درک وجودی هر یک از آنهاست چنان که جماد درکی از هستی خود ندارد و از این رو به هر شکل ممکن ،در میاید نبات درکی بیشتر از جماد دارد به همین دلیل کوششی برای بقاء خود دارد و برای بودن ریشه هایی به طور مستمر در خاک میزند به همین ترتیب حیوان در جنبش بیشتر برای ادامه حیات خود کوشش مینماید به نحوی که برای به دست آوردن طعمه جهت بقاء خود به نزاع و جدال با حیوانات دیگر برمیخیزد و واضح است که هر کدام از انواع قدرت بیشتر داشته باشد، ضعیف تر را برای بقاء خود از بین میبرد و این امر مفهوم (دایره تنازع بقاء) را روشن میسازد این جریان را نیز در تئوری تکامل برای انسان محرز می شمرند و گفته اند:

برو قوی شو اگر راحت جهان طلبی     که در نظام طبیعت ضعیف پامال است

همچنین طماس هابس فیلسوف انگلیسی قرن هفده میلادی میگوید: «غریزه دوست داشتن ،خود از غریزه های فطری همگانی است و انسان ذاتاً نسبت به دیگری در حکم گرگ است این خصوصیت ذاتی با لباس تمدن و تربیت پوشیده نمیشود؛ بلکه باید به آن توجه شود و مبنای اخلاق بشمار برود.» ولی این تفکر و ایده در مورد انسان صادق نیست، درست است که برخی انسانها برای بقاء بیشتر و حیات آسوده تر حقوق دیگران را پایمال میکنند ولی خالق عالم تواناییها و استعدادهای بسیار برتری به انسانها بخشیده که حیات او را از حیات حیوانات کاملاً جدا ساخته است. چرا که ملاحظه می کنیم در ادوار مختلف و مکانهای مختلف بسیاری از انسانها نه تنها برای بودن و رفاه و سعادتمندی دیگران تلاش و کوشش میکنند بلکه حیات خود را به خطر انداخته و گاهی نادیده میگیرند.