در پایان ماه مبارک، چنان کن که از معصیت به درآییم

«ای آفریده ی فرمانبر و رونده ی سبک سِیر به اندازه ی مَنزل ها می نوردی و به چاره گری در چرخ می گردی.»۱
خوش آمدی ای ماهِ نو.
خوش آمدی که به یقین سِیرت برای مصالحی است که به تدبیر حضرت حق (جل جلاله) امر شده است.
ای ماهِ فرخنده، آمدنت شگون دارد و همواره با خیر و برکت است و سختی را در خود راه نمی دهد.
آمدنت نویدِ ماه مبارک است. ماهِ سوختن، ماهِ شب زنده داری، ماهِ طاعت، ماهِ آمرزش و پاکی.
ای ماهِ نو! واسطه ای برای حفظ ما از معصیت و گناه و سپری از عافیت نزد پروردگار مهربان شو.
پروردگارا! مهربانا! ای خداوندبخشنده ی مهربان، به حق و حرمت این ماه مبارک و عزیز توفیق ده منزلت و کرامت این ماهِ مبارک نصیب مان شود و موجبات طاعت و قُرب ما را نزد خود فراهم ساز.
خدایا! به حق این ماهِ مبارک برای عابدان کوشنده آنچه سزاوار رتبه ی ارجمند توست درآن میزان قرارمان ده.
ای خدای رحمان! در پایان ماهِ مبارک چنان کن که از معصیت به درآییم.

۱. دعای چهل و سوم حضرت امام سجاد (درودخدا براو باد) خطاب به ماه، صحیفه ی کامله ی سجادیه ، شرح و ترجمه علامه آیت الله میرزا ابوالحسن شعرانی.