به یاد بزرگ مرد انقلاب، حاج رجب محمد زاده

وقوع انقلاب اسلامی ایران که ثمره آن «استقلال، آزادی و جمهوری اسلامی» بود، به مذاق بسیاری خوش نیامد. به ذائقه همان افرادی که برای دهه ها حاکم بلامنازع سرزمین ایران بودند و با هر امر و نهی آنان، حاکمی در مسندی می ماند و یا برکنار می شد. حافظه تاریخ، فراموش نخواهد کرد که چهار پادشاه آخر دوره شاهنشاهی ایران، تنها به دستور سفارتخانه های خارجی، تَرک سلطنت و کشور کردند. در همین روزگارِ تلخِ تاریخی، منابع و اعتبارات بسیاری از کشور صرف منافع دیگران می‌شد، تا از تابلوی ژاندارم منطقه بودن خُرسند شویم. شرایطی که به هیج عنوان زیبنده ملتی با چند هزارسال تمدن و فرهنگ نبود.
اما پس سال های درازِ وابستگی و استثمار بیگانگان، بالاخره «ستاره ای بدرخشید و ماه مجلس شد» و ظهور پدیده ای به نام امام خمینی (ره)، همراه با ملتی که آمال و آرزوهایش را در افکار او می‌دید، سرچشمه تحولی بزرگ در ایران و منطقه شد. دیگر، قدرت های جهانی، قدرت و اجازه اِعمال نظر و امر و نهی به کوچکترین مدیر این کشور را نداشتند. «مردم» با آزادی عمل و حق رأی، در انتخابات مختلف شرکت کرده و «خود» سرنوشت خویش را تعیین می‌کردند. اینک، این حرکت و جنبش عظیم مردمی در ایران، الگویی برای منطقه و بسیاری از کشورها شده بود و دیگر کشورها نیز که سال ها تحت سلطه بیگانگان شرق و غرب قرار داشتند در آرزوی ایجاد یک انقلاب و بدست آوردن حق حاکمیت بر سرنوشت خود بودند.
اما پس از این حرکت بود که به تدریج، کشورهای بیگانه با تحریک گروه های ضد انقلاب و ایجاد آشوب توسط عناصر داخلی وابسته، در اوایل دهه شصت و در نهایت راه‌اندازی جنگ تحمیلی بر علیه ایران توسط صدام حسین، تلاش کردند تا بر علیه آزادی ملت ایران شرایط را سامان داده و آن را به اوضاع پیش از انقلاب اسلامی بازگردانند. صدام رویای پیروزی یک هفته ای بر ایران با حمایت غرب و شرق را ذهن می پروراند و عناصرِ ضد انقلاب نیز تلاش داشتند تا با ترورهای غیرانسانی، ضمن رسیدن به اهداف شوم‏شان، نظام اسلامی برآمده از مردم را ساقط نمایند.
دشمنان، اما، در یک مسأله دچار اشتباه محاسباتی شدند و آن حمایت بی دریغ ملتی بود که برای حفاظت از انقلاب اسلامی از جان و مال خود می گذشتند. همین نکته بود که با آغاز جنگ تحمیلی، هزاران هزار جوان از هر دین، مذهب، قوم و زبان و هر شهر و روستایی که بود، به سوی جبهه ها گسیل شدند و حماسه های بسیاری خلق کردند که برای قرن ها در اذهان تاریخ خواهد‌ ماند. با شهادت هر عزیزی، رشید دیگری از همان خانواده عازم جبهه می‌شد. حتی آنان که توان حضور در جبهه نبرد را نداشتند با مال خود و هر آنچه که داشتند از رزمندگان کشور حمایت می کردند. جنگ با همه سنگینی و دلخراشی خود، تصاویر زیبایی از انسانیت، فداکاری و مهر در ایران اسلامی بر جای گذاشت که هیچ گاه و در هیچ آوردگاه دیگری قابل تصور و وصف نبود.
در این میان، «حاج رجب محمدزاده» یکی از هزاران شیفته انقلاب اسلامی بود، که برای دفاع از کیان انقلاب، عازم جبهه نبرد شد و در راه مقدسی که انتخاب کرده بود در کنار بسیاری از یاران انقلاب که به شهادت رسیدند، به درجه والای جانبازی نائل آمد. گروهی همچون حاج رجب ها که از میدان نبرد، زنده بیرون آمدند، سال ها با تحمل درد و سختی در مقابل چشمان هم وطنان شان، آموزگاری شدند تا درس صبوری و مقاومت در راه آرمان ها را به بهترین شکل ممکن به سایرین انتقال دهند.
تحمل سال ها درد و رنج، کار آسانی نبود. هر دقیقه، هر ساعت و هر روز درد کشیدن به اندازه یک عمر بود. چهره حاج‌رجب، را هنوز به یاد دارم و آن زیباترین چهره‌ای است که در همه عمر دیده بودم. صداقت، پاکی، شجاعت، وفاداری و اخلاص در آن موج می زد. دیدن و بیان دردهای او ساده است، اما تحمل دقیقه ای از آن به واقع صبر ایوب می‌طلبد. حالا، با این همه تحملِ درد، حاج رجب، به سر منزل معشوق رسیده و یادگار او، درس صبوری دربرابر ناملایمات و عشق برای کشور و دین است. حالا او مزد سال های صبوری و پایداری خویش را از خالق و معبود یگانه اش ستانده؛ حالا ما مانده ایم با مسوولیتی سنگین که در مقابل‌ صدها انسان فرهیخته همچون این مرد داریم. انتظار چنین بزرگانی، جز خدمت صادقانه و پاکدستی مسوولان، چیز دیگری نیست. این عزیزان، که جوانی، عمر، زندگی و خانواده خویش را پای نظام مقدس جمهوری اسلامی داده اند، جز عزت و آسایش مردم توقع دیگری ندارند. بنابراین برای احترام و قدرشناسی از آنان، از یک سو باید دوری از نفسانیات، دعواهای سیاسی و خودخواهی ها را برگزید و از سوی دیگر، تاکید بر خدمت صادقانه به خلق خدا داشت.
ما مسئولان اجرایی کشور باید در هر مسئولیتی، به یاد همه افرادی که کشور را با جان خویش بیمه کردند، همواره آگاه باشیم، که اگر امروز، ایران اسلامی در مرکز تنش ها و جنگ های بی سابقه و دهشتناک در منطقه، از نعمت امنیت و آسایش برخودار است و اگر امروز قدرت های جهان به احترام ایران اسلامی کلاه از سر برمی‌دارند، به دلیل وجود و اثرگذاری غیور مردانی همچون حاج رجب محمدزاده و ده ها و صدها غیورمرد دیگر میهن است.
درود و رحمت خداوند رحمان بر همه مردان و بانوان دلاوری که حیات خویش را وقف آسایش و امنیت ملت ایران کردند.

مـحمود اسـلامیان
مدیرعامل صندوق بازنشستگی کشوری