ریشه ای در اعماق یقین و اندیشه های پاک
بهنگام تولد، پدر پیر جماران، نامش را “شجره طیبه” برگزید. چه مبارک سحری بود و چه فرخنده شبی. مرادمان، خمینی کبیر(ره) می‌دانست که این نام نیکو در قرآن حکیم “سوره‌ی مبارک ابراهیم” که از آن به نیکی یاد شده است، درخت پاکیزه‌ای است که ریشه‌هایش ثابت و شاخه‌های آن در آسمان است. نزدیک به چهار دهه از تولد “شجره طیبه بسیج” گذشت و اکنون، این جوان برومند در اعماق یقین و اندیشه‌های پاک ریشه دارد که در معرکه‌های شیدایی همچنان بر سر پیمان خویش مانده است و تنها رنگی که به خود گرفته، رنگ خدایی بوده است.
مِنَ الْمُؤْمِنِینَ رِجَالٌ صَدَقُوا مَا عَاهَدُوا اللَّهَ عَلَیْهِ فَمِنْهُم مَّن قَضَى نَحْبَهُ وَ مِنْهُم مَّن یَنتَظِرُ وَ مَا بَدَّلُوا تَبْدِیلًا. ((از مومنان مردانی هستند که به پیمانی که با خدا بسته بودند وفا کردند، بعضی بر سر پیمان خویش جان باختند و بعضی چشم به راهند و هیچ پیمان خود را دگرگون نکردهاند. سوره احزاب؛ آیه ۲۳))
شجره طیبه بسیج، روزهایی در گذر زمان در رویارویی با دشمن بعث نزدیک به ۳ هزار روز را جانانه همراه با سایر نیروهای مسلح ایستاد و در میدانی دیگر با ضد انقلابیون نبرد داشت.
شاید، در پیشانی فرزند انقلاب این گونه نوشته‌اند که در گذر گذرِ روزها و سال‌ها بی قرارِ قرار باشد و تا تسکین و تثبیتِ قرار از سکون پرهیز نماید و همچنان در جای جای مهندسی فرهنگی و مدیریتی بی قرارِ توسعه ایران عزیز باشد.
بسیج، ای شجره طیبه، ای یادمان استقامت و صبر، ای متولد پنجمین روز آذر، تولدت مبارک و در همه‌ی ادوار مانا برای ایران بمان.
یادداشت از اداره کل روابط عمومی و امور بین الملل صندوق بازنشستگی کشوری؛ گرامیداشت هفته بسیج
