شهیدان، معنای حقیقی ایثاربودند
در دنیای امروز، یکی از ابزارهایی که اخلاق را به چالش کشیده و انسانیت انسان را در هم کوبیده، پدیده جنگ است. در هیچ برهه‌ای از تاریخ و در هیچ نقطه‌ای از زمان، جنگی بدون خونریزی، آوارگی، درماندگی و ویرانی مشاهده نشده است و جنگ‌ها در تمام دوران‌های تاریخی، هیچ‌گاه خالی از ظلم به انسان‌ها نبوده است.
حاکمان کشورها در دنیای امروز نیز به ویژه با توسعه روز‌افزون نظریه برخورد تمدن‌ها، می‌کوشند تا جنگ های تمدن قدیم که حاصل زیاده خواهی‌ها، کشورگشایی‌ها و توسعه قلمرو، جمع‌آوری غنائم، بردگی انسان ها، نمایش قدرت حکومت‌ها و بسیاری از آثار دیگر است، را برای خود به ارمغان آورند. این انسان‌ها همچون پیشینیان خود، زنده ماندن را در جنگ و خونریزی بیشتر می دانند و در این تفکر دیگر جایی برای گفتمان و تمدن انسان ساز و اخلاق دین‌آموز باقی نمی‌گذارند.
جنگ تحمیلی ایران و عراق نمونه بارز هوس‌ها و قدرت نمایی‌های ناحاکمی بود که تنها زور، قدرت و خشونت را برای ادامه حکومت خود راهگشا می‌دانست. صدام، در جریان جنگ تحمیلی و نابرابر و سراسر تهاجمی و خشونت علیه ایران تلاش کرد تا در مدت کوتاه با ایجاد رعب و وحشت و با توسل به کمک همه جانبه کشورهای غربی، تنفر خود را از حکومت مردمی جمهوری اسلامی ایران و فرهنگ و تمدن بی‌بدیل آن نشان دهد. اما مردم ایران، که در طول تاریخ پر نشیب و فراز درس ایثار و استقامت آموخته بودند، رشته های تنیده شده از توهمات و آرزوهای حیوانی صدام و رژیم بعث را در همان ساعات نخست حمله عراق به ایران، ناکام گذاشتند. جنگ ویران کننده و تهاجمی عراق و حامیان او، علاوه بر ویرانی‌ها و خسارت‌های مالی، جان عزیز بسیاری از نوجوانان، جوانان و پیران این مرز و بوم را به کام خود کشید.
شهادتی عاشقانه و عارفانه که ملتی غیور با قربانی کردن اسماعیل‌ها در گوشه گوشه‌ی میهن، از وطن، دین و ناموس خود با خلق صحنه هایی مملو از فداکاری و ایثار دفاع کردند. دفاعی جانانه که در اذهان جهان به امتداد زمان و به وسعت مکان باقی خواهد ماند.
شهدای جنگ تحمیلی بچه های همین مرز و بوم و مادران و پدرانی بودند که سال‌ها به پای شکفته شدن فرزند خویش اشک‌ها ریخته و شادی‌ها دیده بودند، مادران و پدرانِ آن روز، فرزندان غیور و برنای خویش را تقدیم انقلابی کردند که خود در شکل‌گیری آن خون‌ها داده بودند و این خون تازه تکمیل کننده ایثار و تمام کننده مانایی انقلاب ایران بود. شهیدان به حق زنده‌اند و این جمله ای تاریخی و حقیقی است، چراکه آنها صحنه های فراموش نشدنی و بی نظیر از معنای عشق به خالق هستی و وطن را در اذهان نسل های مختلف حک کرده‌اند.
امروز این مائیم که باید تکمیل‌کننده و ادامه‌دهنده راه آنها برای دفاع از میهن و دین باشیم.
راهشان همیشگی و پررهرو باد. روز ۲۲ اسفند، روز مقام شهدای ایران عزیز همواره گرامی باد.
