برای سال هایی که ایران مملو از «ما» بود

برای سال هایی که ایران مملو از «ما» بود
محمود اسلامیان/ مدیرعامل صندوق بازنشستگی کشوری

وقتی از سال های رفته هشت سال دفاع مقدس یاد می کنیم، برای بسیاری از جوانان و حتی موسپیدان این مرز و بوم، سال های تمام شده ای است که به راحتی و سهولت قابل یاد شدن و فراموش شدن است. باید از آن گذشت و تنها به جلو و آینده فکر کرد!
اما مشقت سال های نبرد که به حق، میدان نبرد حق علیه باطل بود را تنها مردان و زنانی به خوبی و با گوشت و استخوان خود به یاد می آورند که در آن بُرهه که سراسر جنگ بود و خونریزی، شاهد از دست دادن بهترین دوستان و نزدیک ترین عزیزان شان بودند. شاهد دور شدن و کوچ اجباری از کاشانه و زندگی داشته شان. شاهدان عینی سال هایی که فداکاری، ایثار و مقاومت در تک تک انسان های آن روزگار، مانند لوحی از غیرت بود که بر تار و پود انسانیت و اخلاق انسان ها فارغ از بزرگی و کوچکی و زن و مرد، حک شده بود.
آن روزگار تفاوتی نداشت که چه کسی، کجا، چرا، با چه حق الزحمه ای و چگونه، می تواند به مردان میدان نبرد کمک کند، مهم دفاع از هویت ایرانی و اسلامی و دفاع از ناموس و کیان کشور بود. همین هویت و فعل خواستن، دانش آموزان خردسال را به زیر تانک ها و مواجهه با تجهیزات بزرگ و لشگر عظیم و پرجمعیت دشمن کشاند و زنان را حتی گیسوسپیدان را به کمک و رساندن دست یاری به رزمندگان این دیار دعوت کرد. همه جا در عین جنگ و نابودی و خون، جوشش و خروش و همدلی جاری بود. رشادت، یک کلمه نبود، یک فرهنگ سترگ و همه گیر بود که دامن هر ایرانی از آن آراسته شده بود. اخلاق و دین و نبرد و شهادت مختص یک گروه و دسته نبود، برادری و برابری و دوستانه طی طریق کردن را به سادگی می شد حس کرد. بی هیچ منت و منیتی، آدم ها کنار یکدیگر دست برادری دراز می کردند. هنوز حال و هوای انقلاب و بچه های آن در شریان حیاتی کوچه پس کوچه ها جاری بود. دولت و مردم، من و او مطرح نمی شد و همه، بدون نام و عنوان ها و زرق و برق ها و داشتن ها و نداشتن ها، کفش آهنین به پا کرده بودند و به میدان آمدن و منادی خطوطی شدند که با وجود هجمه های سنگین دولت های سینه سپر کرده در مقابل انقلاب اسلامی ایران، مرزهای درخشان کشور را که از پس سال های دور باقی بود، ماندگار کردند. مرزهایی که سال های سال است مردمان اقلیم ها و اقوام مختلف از آذربایجان تا سیستان و از خراسان تا خوزستان و همه و همه را گرد یک هویت مسلم و زیبا گردآورده است: ایران.
اکنون پس از سال ها که از نبرد ایران بزرگ با بخشی از دنیای استعماری آن روزگار می گذرد، همچنان کشورهای مختلف، به دنبال دست اندازی به داشته های این خطه کهن هستند و این «ما» هستیم که در مقابل این همه حمله نابرابر، باید به دفاعی مقدس دست یازیم. هنوز ایران اسلامی، ندای فرزندان خود را در روزهای جنگ تحمیلی به یاد می آورد و هنوز خاک کشور از استخوان های فرزندانش حفاظت می کند. باید این راه، این منش و این فرهنگ برای ایرانیان آینده که از سال های نبرد و ایثار و مقاومت بسیار دور شده اند، باقی و جاری بماند. باید ایران برای «ما» زنده بماند.
اینجانب به نمایندگی از صندوق بازنشستگی کشوری فرارسیدن هفته دفاع مقدس را به هم میهنان و به ویژه بازنشستگان کشوری ارجمند تهنیت عرض می نمایم و امیدوارم، همه ایرانیان در هر کجای این سرزمین پهناور و حتی سایر کشورهای جهان، همچنان احیا و حفظ فرهنگ فداکاری، برادری و مهربانی که از ویژگی های ایرانیان کهن و مردمان اهل دیانت است، را دنبال کنند.