معرفی کتاب

کتاب سفرنامه کاشان تا کربلا با ققنوسها روایت ساده و صمیمی یکی از سفرهای زیارتی نویسنده از مبداء «کاشان» در «ایران» به مقصد «عتبات عالیات» در کشور عراق است که خواننده را از آغاز این سفر در مبداء با خود همراه به «اماکن مقدس مذهبی شیعی عراق» میبرد و حظ یک سفر معنوی را به او می چشاند.

نویسنده، زنان قالیباف یکی از کارگاههای قالیبافی شهر کاشان را که برای مجموعه زیارتی کربلا، فرش نذری  میبافند؛ ققنوس مینامد و با ایشان در یکی از سفرهای زیارتی همراه و همدل میشود و حاصل تلاش او برای ثبت و روایت حال و احوال معنوی ایشان در طول سفرشان میشود؛ سفرنامه کاشان تا کربلا با ققنوس ها

نویسنده، تجربه شخصی خود از این سفر را با خواننده به اشتراک میگذارد و در یک هماهنگی موزون با توصیف احوال معنوی و آرایه مشاهدات بصری و اطلاعات تاریخی و جغرافیایی تلاش می کند؛ چشم و دل خواننده را در یک همسفری روحانی به معنویات این سفر باز کند و به موازات آن در یک سیر و سیاحت پا به پا او را به شناخت مختصری از تاریخ هم عصر امام سوم شیعیان و آگاهی از کم و کیف جغرافیای کشور «عراق» هم عصر با واقعه عاشورا برساند.

روایت سفرنامه کاشان تا کربلا با ققنوس ها از بیانی بی تکلف و توصیفاتی زلال و بی پیرایه برخوردار است و در خواننده شوق وفاداری را بر می انگیزد و او را با خود از ابتدا تا انتهای  سفر، پا به پا و منزل به منزل همراه و همسفر می کند.

مطالعه این کتاب به چه کسانی توصیه میشود؟

علاقه مندان به خواندن سفرنامه به ویژه سفرنامه های مذهبی را به مطالعه و یا شنیدن نسخه صوتی این کتاب دعوت میکنیم.

بخشی از کتاب

ققنوس کبوتری به غایت خوش آوا و آرام است که در بالاترین نقطه کوههای بلند زندگی میکند و آن گاه که عمرش به پایان می رسد؛ قبل از مرگ هیزم بسیار جمع میکند و بر دور و بالای آن مینشیند و با آوای غم انگیز آن قدر بالهای باشکوه خود را بر هم میزند تا جرقه ای از بال او ایجاد شود و خود با هیزمها میسوزد و شادی میکند چون یقین دارد که به خدا می رسد و خدایی میشود.

****

بارها از این فرشتگان می پرسم پر پروازتان از کیست و این ققنوسهای با ایمان با زبان بی زبانی میگویند ما پر پروازمان را از فرشتگان حرم حسین و علمدارش ابوالفضل هدیه گرفته ایم و کیست که نداند انگشتان خونین این فرشتگان، نقطه اشتراک عاشقان زینب است که در جای جای گلهای لاله قالی به شوق حسین و علمدارش حضرت ابوالفضل با آه و اشک و قلب شکسته از داغ شهیدان کربلا ریشه در نخهای ابریشمی میکارند و لحظه لحظه حضورشان در کنار دار قالی گویی اربعینهایی است که در کنار زینب در دشت نینوا با فرات نجوا میکنند و این چنین انگشتان خونینشان را مرهمی ساخته اند بر پاهای پرآبله حضرت زینب و سکینه و رقیه.