آیا کشور چین می تواند همزمان سالمند و توانمند شود؟

چین در تلاش است تا بازار کار و نظام های تأمین اجتماعی خود را با جمعیت سالمندان منطبق کند.
به گزارش اداره کل روابط عمومی و امور بین الملل صندوق بازنشستگی کشوری، به نقل از سازمان بین المللی کار (ILO)، جمعیت کشور چین درحال حاضر یک میلیارد و۳۷۱ میلیون و ۲۰۰ هزار نفر است که یک پنجم جمعیت جهان را به خود اختصاص می دهد. ۹.۶ درصد جمعیت این کشور را افراد بالای ۶۵ سال تشکیل می دهند. براساس آمار، افراد سالمند ۶۰ سال و بالاتر درکشور چین در سال ۲۰۱۳ میلادی بیش از ۲۰۰ میلیون نفر بودند که میزان سالمندان در این کشور از جمعیت کل پرجمعیت ترین کشورهای جهان نظیر اندونزی، ژاپن، برزیل و روسیه بیشتر بوده است.
انتظار می رود تا سال ۲۰۵۰، تعداد سالمندان چین به ۴۸۷ میلیون یا حدود یک سوم کل جمعیت این کشور برسد که این چالش بزرگ، از افزایش روبه رشد سالمندی در جامعه چین نشأت می گیرد. پیرشدن سریع جمعیت تأثیر زیادی بر بازار کار و سیستم حمایت اجتماعی چین دارد.
میزان رفاه اجتماعی در میان سالمندان چین به میزان مواجه شدن این کشور با چالش پیر شدن جمعیت وابسته است. حقوق بازنشستگی نسبتا کم سالمندان در این کشور منجر به کاهش فقر می شود، با این وجود تعداد سالخوردگان فقیر درکشور چین نسبت به سالخوردگان فقیر در ژاپن بیشتر است. براساس این گزارش، حقوق بازنشستگی تنها یک سوم از سالمندان کشور چین می تواند با نیازهای اساسی آنها مطابقت داشته باشد و مابقی سالمندان از نظر تأمین معاش خود، به خانواده هایشان وابسته هستند. از این رو، کشور چین نیاز مبرم به افزایش میزان حقوق بازنشستگی، افزایش کیفیت خدمات مراقبت های بهداشتی به ویژه برای افراد کم درآمد، سالمندان ساکن مناطق روستایی، زنان و گروه های آسیب پذیر دارد.
همچنین سن امید به زندگی در چین در مردان ۷۴.۳ و در زنان ۷۷.۳ سال است و سن بازنشستگی قانونی در این کشور در مردان و زنان ۶۰ سال است. با افزایش امید به زندگی و بهبود خدمات بهداشتی در چین، افزایش سن بازنشستگی اجتناب ناپذیر است؛ چراکه این امر دولت چین را قادر می سازد تا در برابر تأمین مالی قوانین تأمین اجتماعی، مقاومت کند.
سالمندی تأثیر بسزایی نیز در نیروی کار دارد؛ در دنیای امروزی نیروی کار ماهر، یک عامل حیاتی در تعیین کیفیت و میزان رشد اقتصادی است که در بسیاری از جوامع مانند چین روز به روز تعداد کارگران نسبت به سالمندان کاهش می یابد. بنابراین این کشور نمی تواند خود را به یک کارخانه برای جهان تبدیل کند و باید در آموزش و پرورش نیروی کار خود سرمایه گذاری کند تا کالا و خدمات بیشتر و بهتری تولید کند که این سرمایه گذاری به تمامی شهروندان چینی و حتی سالمندان سود و منفعت برساند.

تهیه و ترجمه: فریبا بهزاد
منبع: http://www.ilo.org