هیچ وقت طعم بازنشستگی را نچشیدم
داود امیدی کیا، در سال ۱۳۳۴ به دنیا آمده و بازنشسته مدیریت منابع آب ایران است. او که از سال ۸۵ بازنشسته شده، به گفته خودش، طعم بازنشستگی، به مفهوم جداافتادن از تلاش و فعالیت، را هرگز نچشیده است.
امیدی کیا در گفتگو با اداره کل روابط عمومی و امور بین الملل صندوق بازنشستگی کشوری، درباره آغاز دوران فعالیت های اجتماعی اش چنین می گوید: یک ماه بعد از بازنشستگی به یکی از سراهای محله پا گذاشتم تا با آنها همکاری کنم. در آنجا یک تیم واکنش اضطراری محله را تشکیل دادم و بعد از آن وارد هلال احمر شدم.
او که با عضویت در سازمان داوطلبان هلال احمر از سال ۱۳۸۷ عملا وارد هلال احمر شده است، حالا پس از ۱۱ سال به عنوان نجاتگر مشغول به کار است و در حوادث، مانورها، عملیات و بخش آموزشی فعالیت می کند.
این داوطلب هلال احمر که حضور فعالی در حادثه زلزله کرمانشاه داشته است، می گوید: در این حادثه در بخش پشتیبانی عملیات از پایگاه ستاد بحران منطقه ۱۰ تهران حضور داشتم.
امیدی کیا تمام وقتش را به صورت داوطلبانه در هلال احمر منطقه می گذراند و تنها چیزهایی که در این سالها دریافت کرده است، لوح های تقدیری است که مدیران و دبیرکل هلال احمر به او تقدیم کرده اند.
این فعال اجتماعی می گوید: ماهانه ۱۰ مانور در محلات، ادارات و بیمارستان ها برگزار می کنم و در دوره های آموزشی امداد و نجات به گروه های سنی مختلف آموزش می دهم.
او که از آغاز، انتظار این را نداشته است که با جدیت وارد کار امداد و نجات شود، می گوید: انتظار نداشتم که با گذراندن یک دوره کمک های اولیه بتوانم دوره های امداد و نجات و پیش بیمارستانی و حمایت های روانی را بگذرانم ولی این دوره ها به قدری در من انگیزه ایجاد کرد که با علاقه در دوره های مختلف شرکت کردم و بعد از گذراندن دوره های امدادی، دوره های نجات را هم پشت سر گذاشتم و حالا نجاتگر هلال احمر هستم.
امیدی کیا این روزها مسئول امداد و نجات هلال احمر منطقه ۱۰ است و می گوید: قبل از بازنشستگی فکر نکرده بودم که این کار را بکنم. چون رشته و کارم منابع آب بود و سعی می کردم توجهم به کار و مسئولیتی باشد که عهده دار آن هستم.
او ادامه می دهد: می دانستم برایم سخت است که بعد از ۳۲ سال کار حتی یک روز بیکار بمانم ولی تصمیم داشتم بعد از بازنشستگی کاری خارج از رشته تحصیلی و شغلم انجام دهم. خوشبختانه از این که توانستم به عنوان یک فعال اجتماعی کاری برای شهروندان انجام دهم احساس رضایت می کنم.
امیدی کیا با اشاره به این آیه از قرآن کریم که می فرماید «صبر پیشه کن، که وعده خدا البته حق و حتمی است»، می افزاید: همیشه می خواستم تا جایی که می توانم مفید باشم. خوشبختانه آن طور که سابقه ام نشان می دهد فعالیت هایم در دوران کاری باعث رضایت بوده است. بعد از بازنشستگی هم می دانستم که می خواهم کاری کنم تا پوچ و تهی و خالی نباشم و حالا خوشبختانه مشغولیتی جذاب و مفید برای خود دارم.
این فعال اجتماعی با اشاره به اینکه بعضی ها بعد از بازنشستگی فقط خود را به نشستن در پارک و ابراز ناراضی از وضعیت زندگی محدود می کنند، می افزاید: ادامه این شیوه برای هر روز، خیلی سخت است.
او با اشاره به تنوع دوره های کمک های اولیه هلال احمر، ازجمله آموزش امداد و نجات برای شکستگی، سوختگی، بانداژ، حمل مصدوم، احیای قلبی-ریوی و… می گوید: هلال احمر یک شعار زیبا دارد و آن این است: «هرخانواده، یک امدادگر». وقتی می بینم که می توانم این دوره را بگذرانم و در مواقع اضطراری و بحران برای خانواده خودم مفید باشم، چرا این کار را نکنم؟ وقت می گذارم، آموزش می بینم و آن را به دیگران انتقال می دهم.
وی با اشاره به دوره های آموزشی مختلفی که در مدارس دخترانه و پسرانه برگزار کرده است، می گوید: تعامل خیلی خوبی با آموزش و پرورش منطقه ۱۰ دارم و با این آموزش ها از بچه ها انرژی می گیرم.
امیدی کیا با بیان اینکه خدا را شکر می کنم که توانسته ام مهارت و دانشم را به دیگران انتقال دهم، می گوید: باید شیوه ای را در پیش بگیریم که شهروندان و خانواده ها بعد از بازنشستگی تحرک را کنار نگذارند و منزوی نشوند. می توانند در نهادهایی که نیازمند فعال اجتماعی هستند حضور یابند و خودشان را معرفی کنند و تجربیاتشان را در اختیار دیگران بگذارند.
