نبود برنامه برای سالمندان جامعه را دچار مخاطره می کند

رئیس انجمن علمی مددکاری اجتماعی ایران گفت: اگر برنامه ای درست و صحیح برای جامعه سالمند کشور نداشته باشیم به زودی با مشکلات اساسی مواجه خواهیم شد که حتی جامعه را دچار اختلال می کند.

به گزارش اداره کل روابط عمومی و امور بین الملل صندوق بازنشستگی کشوری، دکتر مصطفی اقلیما، رئیس انجمن علمی مددکاری اجتماعی ایران در خصوص علل بروز سالمندان تنها در درون جامعه حال حاضر کشور و روند دنباله دار آن در آینده به برنا گفت: در گذشته سالمندان در خانه های خود و یا فرزندان زندگی می کردند و همراه آن احترامی مابین افراد برای آنان وجود داشت و هر فردی بنابر شرایطی که در گذشته حاکم بود به راحتی می توانستند از سالمندان خود مراقبت کند.
وی ادامه داد: اما در طی چند دهه گذشته بر اساس توسعه جامعه شهری و حرکت به سمت زندگی مدرن این مسئله به مراتب کمرنگ تر از گذشته شد و افراد با جای گیری در خانه های کوچک تر و یا بهتر است بگوییم تک نفری و یا دو نفری این مسئله را در لیست فراموشی های خود قرار دادند.
اقلیما ادامه داد: از دیگر موضوعات اثر گذار در این زمینه می توان به مبحث تورم و مشکلات اقتصادی اشاره کرد، زمانی که تورم افزایش می باید دیگر افراد نمی توانند از پس هزینه های خود برآیند و در تامین نیازهای اولیه خود دچار مشکل می شوند در نتیجه با غرق شدن در مشکلات به وجود آمده برای خود موضوع مراقبت و نگهداری از سالمندان را به کلی فراموش خواهند کرد و در نتیجه سالمندان مجبور هستند به تنهایی از پس چالش هایی که سر راهشان قرار می گیرد برآیند.
وی با بیان اینکه برنامه جدی برای سالمندی در ایران وجود ندارد، تاکید کرد: مسئولین باید بدانند در آینده ای نچندان دور ما با قشر عظیمی از سالمندان روبرو خواهیم بود که بنابر دلایل گفته شده تنها هستند و نمی توانند امور خود را به آسانی انجام دهند و نیازهای خود را مرتفع سازند، اگر برنامه ای درست و صحیح را برای آنان نداشته باشیم با مشکلات اساسی مواجه خواهیم شد و حتی جامعه را دچار اختلال می کند.

این استاد دانشگاه و مددکار اجتماعی در پایان در خصوص بحران هایی که سالمندان تنها دارند نیز گفت: در بسیاری از سالمندان بحران های پیش رو همانند یکدیگر است و فقط در برخی از موضوعات و چالش ها با یکدیگر تفاوت دارند برای مثال در بین سالمندانی که تنها هستند مسئله انجام کارها و تامین نیازهای آنان به عنوان اساسی ترین مشکل یاد می شود و در مرحله دوم احساس پوچی و نا امیدی است که در بین آنان بیش از دیگر افراد سالمند رواج می یابد است و دلیل آن نیز نبود افراد در کنار آنها برای تزریق انگیزه و امید و همچنین فکر کردن به این موضوع است که دیگر هیچ کاری از دست آنان بر نمی آید و فردی وجود ندارد تا از آن ها طلب چیزی بکند.



*خلاصه شده از خبرگزاری برنا