قرار بود مشاور شود؛ اما…
دلنوشته دکتر محمدرضا سعیدی (مدیرعامل پتروشیمی جم) برای مرحوم مهندس محمدرضا نجفی
محمدرضا نجفی یکی از بهترین ها بود. از زمان دانشجویی می شناختمش، دانشجوی فعال ایام جوانی در دانشگاه امیرکبیر، از رزمندگان و جانبازان جنگ و دفاع مقدس.
نماینده مردم تهران و عضو کمیسیون صنایع در مجلس در دور قبل. تحقیق و تفحص اش از صنعت خودرو بسیار برجسته بود. مدیری توانمند، با تقوا، مجرب، با دانش، ماهر و پاکدست. با وقار،آزاد و رها از قید و بندها مادی.
او را شهید زنده می نامیدم چون آثار زخم های جنگ برجسم و جانش بود و رنج های فراوان کشید، از زمانی که مجلس قبل پایان یافت. به کرات از ایشان دعوت کردم که به ما افتخار دهد حضور در پتروشیمی جم را، هرچند هر بار طفره می رفت. حتی به او پیشنهاد دادم که حاضرم تحت مدیریت عاملی ایشان در پتروشیمی جم مثل یک سرباز با ایشان کار کنم.
روز پنجشنبه با هم سه ساعت جلسه‌ای داشتیم. بلاخره پذیرفت که به عنوان مشاور به ما کمک کند. حکمش را همان پنج شنبه زدم. گفت فقط سه روز نگهدار، صادرکردم ولی در شرکت به چرخش درنیاوردم.
به او گفتم حضورش در پتروشیمی جم خود به خود میدان مغناطیسی را ایجاد خواهد کرد معطوف به مبارزه با فساد. مصاحبت با نجفی آرامبخش بود. از قبولی دخترش در دانشکده پزشکی دانشگاه شیراز خوشحال بود.
اما روز شنبه صبح زود در شرکت جلسه‌ای داشتم که ناگهان خبری از طرف دوست مشترکمان بدستم رسید که بدترین خبر ممکن بود. نجفی پرواز کرد!! او شهید شد. بواسطه مشکل قلبی ناشی از جانبازی اش مجددا به سراغش آمد؛ اما این بار روح بلندش به سوی خدا رفت. گویی این جهان ظرفیت انسان‌های بزرگ را ندارد. این عکس را روز پنجشنبه از او گرفتم. روحش شاد.
