هم‌صحبتی سالمندان فرانسوی با دانشجویانِ زبان در دوران قرنطینه
طرح «شراَمی» (ShareAmi) حس تنهایی سالمندان در دوران قرنطینه را کاهش می دهد.
به گزارش اداره کل روابط عمومی و امور بین الملل صندوق بازنشستگی کشوری، جسیکا موری در گاردین نوشت: الیوت بلمن، دانشجوی زبان های مدرن، بعد از گذراندن یک سوم دوران دانشجویی اش در قرنطینه، نگران بود که مهارت های مکالمه ای که آموخته است را از دست بدهد ولی گفتگوهای هفتگی اش با مه تولو (Mme Tolu)، ساکن هشتادساله یکی از خانه های سالمندان در پاریس، به او کمک کرده است تا بتواند زبان فرانسه را به روانی صحبت کند.
بلمن ۲۰ ساله که دانشجوی سال سوم دانشگاه وارویک است می گوید: در طول همه گیری کرونا دیگر نمی شود راحت به مسافرت رفت و کارهای قبلی مثل بیرون رفتن و گفتگو با آدم های جدید را تجربه کرد. اما حالا می توانم با کسی به زبان فرانسوی صحبت کنم. اعضای خانواده مه تولو نزدیکش نیستند، این باعث می شود که من هم احساس کنم در ازای کمکی که او به من می کند، من هم کمک می کنم تا او احساس تنهایی کمتری داشته باشد. این کار به نفع هردوی ماست.
او یکی از ۱۰۷ دانشجویی است که با یکی از شهروندان سالمند فرانسوی قرارهای گفتگوی تصویری دارد. این کار بخشی از پروژه «شراَمی» است که حس تنهایی را که بسیاری از سالمندان در دوران محدودیت های کرونایی احساس می کنند کاهش می دهد. در این طرح از دانشجویان زبان که امکان رفت و آمد و مسافرت برای تقویت مهارت های گفتاری شان را ندارند استفاده شده است.
ژولیت نیران، یکی از برنامه ریزان این طرح که توسط یک بنیاد خیریه مربوط به امور سالمندان حمایت می شود، می گوید: «در طول دوران محدودیت های رفت و آمد ناشی از کرونا، شاهد افزایش حس تنهایی در سالمندان فرانسوی هستیم، ازطرفی دانشجویان زبان فرانسه هم امکان رفت و آمد یا تمرین زبان با افراد دیگر را نداشتند. ایده اصلی پشت این کار، ایجاد و توسعه نوعی همبستگی دوسویه است، به طوری که سالمندان کمتر احساس تنهایی داشته باشند و در عین حال خودشان هم به تقویت زبان این دانشجویان کمک کنند.»
«در این طرح، این طور نیست که یکی کمک کند و دیگری فقط دریافت کننده کمک باشد. این رابطه ای دوسویه است و فکر می کنم همان چیزی است که واقعا به شکل گیری و تقویت روابط انسانی کمک می کند.»
این طرح که در آغاز با پنج دانشجوی دانشگاه وارویک آغاز شد، به دانشجویانی در سراسر دنیا کشیده شد. تاکنون بیش از ۶۸۰۰ نفر برای شرکت در این طرح ثبت نام کرده اند. تیم کوچک طراح این پروژه تقاضاها را بررسی می کنند و در پی هماهنگ کردن جفت های بیشتری برای گفتگو هستند.
نیران می گوید همچنین امیدوار است که این طرح به توسعه گفتگوهای بین نسلی، آن هم در دورانی که افراد نسل های مختلف به دلیل همه گیری از هم دور افتاده اند، کمک کند.
بلمن می گوید: « البته در شروع کار کمی عصبی بودم چون تجربه چندانی درگفتگو با افراد سالمند نداشته ام ولی صحبت کردن با مه خیلی آسان است و او خیلی خوب مکالمه را به پیش می برد.»
«او در جوانی عادت داشته که زیاد به مسافرت برود و درباره سفرهایش زیاد حرف می زنیم. او در انگلستان بوده و دوره طولانی را هم در افریقا زندگی کرده است. درباره ورزش هم زیاد صحبت می کنیم چون به شنا علاقه زیادی داشته است. همیشه از من می پرسد که چه کارهایی دارم و من درباره درس هایم و مطالعاتم برایش صحبت می کنم، درباره سیاست هم کم و بیش حرف می زنیم.»
ایزابل کارت رایت، دانشجوی زبان های فرانسه و چینی، هم با دو نفر برای مکالمه همراه شده است که هردو حدودا ۷۰سال دارند؛ مارتینه که با همسرش در مارسی زندگی می کند و ماری کریستین که به تنهایی در استراسبورگ زندگی می کند. ایزابل می خواهد تابستان پیش رو، اگر بتواند، به دیدن هردوی آنها برود.
ایزابل می گوید: «مارتینه به معنی واقعی کلمه دنیا را گشته است. هردو اهل سفر و گشت و گذاریم و صادقانه می گویم، هم صحبتی با او واقعا لذت بخش است. وقتی باهم صحبت می کنیم چیزهای زیادی هم درباره فرهنگ های همدیگر یاد می گیریم. ماری کریستین هم به تنهایی زندگی می کند و خانواده اش از او خیلی دورند و می دانم که خیلی علاقه مند به صحبت کردن با من است. او در دوران قرنطینه فقط با یکی از همسایه هایش ارتباط داشته است.»
کارت رایت، دانشجوی اهل استوک-آن-ترنت انگلستان، همیشه در مهارت های گفتاری زبان فرانسه دچار مشکل بوده است ولی به گفته خودش، این مکالمه ها اعتماد به نفس و توانایی مکالمه او را بسیار تقویت کرده اند. حالا مارتینه با پدر کارت رایت هم صحبت می کند تا مهارت انگلیسی خودش بهبود یابد.
ایزابل می گوید: «این کار برای ما به نوعی ارتباط خانوادگی تبدیل شده و به نظرم این ارتباط می تواند ادامه دار باشد. محدودیت ها در اینجا شدیدتر شده اند و فکر می کنم برای همه آدم ها خیلی مهم است که کسی را برای حرف زدن داشته باشند.»
برگردان از: فاطمه اتراکی
منبع: هفته نامه گاردین
