استانداردهای زندگی با کفایت در سنین سالمندی و بازنشستگی

یکی از بزرگترین موفقیت های سیاسی اجتماعی کشورهای OECD کاهش سن بازنشستگی است زیرا اکثر کشورهای OECD سن ۶۵ سالگی را به عنوان سن بازنشستگی تعیین نموده اند، اما برخی از این کشورها مانند انگلستان درحال افزایش تدریجی سن بازنشستگی به ۶۷ یا ۶۸ سال هستند.
به گزارش اداره کل روابط عمومی و امور بین الملل صندوق بازنشستگی کشوری به نقل از سازمان همکاری اقتصادی و توسعه (OECD)، در سال ۲۰۱۰ با وجود بحران اقتصادی بالا به طور متوسط نرخ فقر درمیان افراد سالمند ۱۲.۸درصد بوده است که این نرخ نسبت به سال ۲۰۰۷ با مقدار ۱۵.۱ درصد ، کاهش یافته است. در بسیاری از کشورهای OECD، خطر فقر در سنین جوانتر بیشتر است درحالی که درآمد افراد ۶۵ ساله و بالاتر به طور متوسط ۸۶ درصد سطح درآمد خالص کل جمعیت است و یک تصویر کاملی از نیازهای دوران بازنشستگی افراد را ایجاد می کند.
همچنین دسترسی به خدمات عمومی نظیر مراقبت های بهداشتی، آموزش و مسکن روی استانداردهای زندگی افراد مسن اثر می گذارد. مراقبت های طولانی مدت از هزینه های مراقبت مرتبط با نیاز افراد مسن بسیار مهمتر است (بعنوان مثال ۲۵ ساعت در هفته) که می تواند معادل ۶۰ درصد درآمد خالص یک پنجم ثروتمندترین افراد مسن باشد. زنان بیش ازمردان زندگی می کنند اما هر دو دارای حقوق بازنشستگی کمی هستند زمانی که آنها به مراقبت طولانی مدت نیازمند هستند در معرض خطر خاصی از فقر سالمندی قرار می گیرند.
قابل ذکر است که افزون بر ایجاد ارزش درآمد، ۴۰ درصد درآمد افراد مسن از طریق دریافت خدمات عمومی می باشد درحالی که جمعیت در حال کار تنها ۲۴ درصد درآمدشان از این طریق می باشد.

تهیه و ترجمه: فریبا بهزاد
منبع: www.oecd.org