معرفی کتاب 

حکایات اسرارالتوحید از مآخذ اصلی عطار در تذکره الاولیاء و جامی در نفحات الانس به شمار می‌رود. در این حکایات، بینشی جهانی و رابطه‌ای همه سویه با ذات باری تعالی و خالق وجود دارد.

مسئله وحدانیت و شرک به عنوان دو سر یک طیف نیست، که بعد مجبور شوی به دنبال ویروسِ شرکِ خفی در دل وحدانیت بگردی، بلکه مسئله خود مهم بینی و خود مهم بینی نداشتن است . و باید خود مهم بینی خفی را از میانِ خود مهم بینی نداشتن بیرون کشید. پیام این کتاب، به کمین خود مهم بینی خود، نشستن است.

گویند ابلیس در بازارها می‌گردد و می‌گوید با مردمان، نگر تا منی نکنی و نگویید من و بنگرید تا چه آمد بر من از تکبر، دریافتن گفت ابلیس کافی است و نیازی به خواندن این کتاب نیست.

انجام این شرح  به تناوب  نسخه ژوکوفسکی خاورشناس که در پترزبورگ و نسخه تصحیح‌شده دکتر محمدرضا شفیعی کدکنی، که توسط انتشارات آگاه به چاپ رسیده، طلب نموده است.که شماره صفحات نسخه اخیر جهت بهره بیشتر علاقه‌مندان در ابتدای شرح هر حکایت در بین [قلاب] آمده است .

مطالعه این کتاب به چه کسانی توصیه میشود؟

دانشجویان و اساتید تصوف و عرفان و ادبیات فارسی

بخشی از کتاب

[ ۴۹] [در مورد اندوه و شادی:

الف – غم :

غم غیر تجریدى و دنیوی: در اثر دلسوزى به حال خود  و  خودمهم بینى و ترس ایجادشده توسط نفس قرین.  در هشت کتاب، سهراب می‌گوید: … من چه سبزم امروز و چه اندازه تنم هوشیار است! نکند اندوهى سر رسد از بس کوه .

حالت غم و اندوه بدون علت و خودکار : در هر فردى به دلیل جابجایى مواضع قلب (تعقل قلب) این حالت به وجود می‌آید که فرد سعى می‌کند این غم و اندوه را به مسائل توجیه‌کننده و منطقی ربط دهد مثلاً بد خوابیدن – غذاى سنگین- کسالت، درصورتی‌که این ناشى از جابجایى ناچیز مواضع قلب است.

غم تجریدى : در این حالت سالک ” خودمهم بینى” و”دل سوزى به حال خود” و” اختلالات و ترس‌های نفس قرین” سه عامل مهم غم دنیوى و غیر تجریدی را به حداقل رسانده است اما غم او را وادار می‌کند که خون گریه کند، اما این در”عالم ملک و دنیای روزمره ” است.

ب – شادی:

شادى غیر تجریدی و دنیوی: در اثر رسیدن به حالاتى که “خودِ ما” و”خودمهم بینى ما” تقویت‌شده و لذت می‌برد، به وجود می‌آید یا القاء نفس قرین درضمینه رسیدن به هدفى خاص به ثمرمى رسد.

شادى تجریدى: ربطى به نفع شخصى ندارد یعنى سالک ممکن است بنا به ویژگى شخصیتش از چیزی لذت ببرد و شاد شود اما این شادى و لذت بردن نفع شخصى محسوب نمی‌شود بلکه ویژگى شخصیت اوست. مثالى که کاملاً این مطلب را جا بیندازد این است : در روانشناسى یکى از نوع‌های شخصیتى (تیپ‌های شخصیتى) حالت وسواسى جبرى است که فردى که این نوع  ویژگى شخصیتى را دارد علاقه به کنترل محیط و اطراف و خود دارد و حتى در مواردى این کنترل کردن مایه زجر و خستگی و فرسودگى او می‌شود و نفعى به حال او ندارد اما به خاطر ویژگى شخصیتى خاص مجبور به ادامه دادن است پس اینکه بخواهد زن و فرزند و اطرافیان و کارمندش را با قدرت کنترل کند حتى نفعى براى او ندارد اما با توجه به ویژگى شخصیتش او مجبور است ادامه دهد و مورد سالکان این‌گونه است و به دلیل ویژگى شخصیتشان شاد یا غمگین می‌شوند ، نه به دلیل نفع شخصى .