از شهریور سال ۱۳۴۲ که نخستین نوشته ی من در روزنامه ی اطلاعات، زیر عنوان، در گوشه و کنار شهر به چاپ رسید تا امروز که به جز کتابهای چاپ شده حدود ۲۶۵ مورد گناه نابخشودنی دارم و به عنوان مدرک جرم تلی از کاغذ پاره های روزنامه ها و مجلات در گوشه ای از اتاق به حال خود رهاست و همیشه غر زدن های عیال را به دنبال دارد ۵۲ سال میگذرد در طول این سالها مقداری از آنها را در کتابهای چاپ شده آورده ام و اکنون از مانده ی آن کاغذ پاره ها مجموعه ای ترتیب داده ام و به اعتبار شعر شهریار که میگوید صبا به خنده در ایوان شهریار آمد نام این مجموعه را خنده ی صبا گذاشته ام با اشاره به ده موضوع که در این مجموعه آمده است.
- تالیف: عباس مهیار
- قطع کتاب: وزیری
- تعداد صفحات:۴۹۳ صفحه
- شابک: ۶-۴۷۲۳-۰۴-۶۰۰-۹۷۸
- ناشر: مولف
- زبان کتاب: فارسی
بخشی از کتاب
۱-جویبار نغمه می غلتید گفتی بر حریر
غلامحسین بنان
بنان در اردیبهشت ماه سال ۱۲۹۰ هـ ش در تهران در یک خانواده پرجمعیت چشم بر جهان گشود بنان هشتمین فرزند یک خانواده هنرشناس ایرانی بود. او فرزند کریم خان بنان الدوله بود. بنان الدوله مستوفی خوش خط موسیقیدان از مردم انگه رود نور بود. مادر او دختر شاهزاده محمدتقی رکنی (رکن الدوله) برادر ناصرالدین شاه قاجار بود.
بنان از همان دوران کودکی آواز پدر را تقلید می کرد در تالار بزرگ خانه ی بنان الدوله پیانو و ارگ و دیگر وسایل موسیقی وجود داشت. بنان گاه و بیگاه سراغ آنها رفت و ساعتها با آنها سرگرم می شد. این کودک به صورت طبیعی از همان دوران با وسایل موسیقی آشنایی پیدا کرد به تشویق مرتضی نی داوود که در سال ١٣۶٩ در لوس آنجلس درگذشت – او نخستین کسی بود که به استعداد بنان پی برد- بنان به نواختن ارگ و خواندن تصنیف و گاهی آواز روی آورد گاهی هم به تشویق مادرش از آموزشهای پسرخاله خود برخوردار می شد.
در سال ١٢٩۶ ش در مهمانی بزرگی که بنان الدوله راه انداخته بود، غلامحسین شش ساله به پیشنهاد مادر پشت ارگ نشست و قطعه ای نواخت و تصنیفی خواند. کودک شش ساله خیلی مورد تحسین مهمانها قرار گرفت از آن شب به بعد، که پدر به استعداد پسر پی برده بود او را پیش استادان بزرگ برای آموزش موسیقی و آواز فرستاد.
بنان موسیقی را از مرتضی نی داوود و آواز را از میرزا طاهر ضیاءالدین رضایی و استاد ناصر سیف فرا گرفت و از آنها نکته ها آموخت و از ردیف های موسیقی ایرانی آگاهی کامل یافت.
بنان اگرچه در مدرسه ثروت مشغول تحصیل بود اما بیشتر توجه او به موسیقی و آواز بود. بنان بعدها در انجمن موسیقی ملی با کلنل وزیری مشغول کار شد و به نوشته غلامحسین یوسفی، خویشاوندی نیز یافت.
بنان در این انجمن، سال های سال خواننده اول بود. بنان بعدها از کلاسهای الله خالقی، ابوالحسن صبا و مرتضی محجوبی و دیگر هنرمندان بهره ها برد. بنان خود بارها گفته بود که من پیشرفت خود را در موسیقی مرهون صبا و خالقی می دانم.
میگویند بنان بم ترین صدای مردانه را داشت و صدای او در ردیف آواشناسی صوت متوسط بود اما لطافت و قدرت صدا از ویژگیهای آوای او بود. بعدها به صلاحدید کلنل وزیری و خالقی صدایش را پایین تر هم آورد و چنین بود که صدایش گرم و گیرا و دل انگیز شد، شهریار می گوید:
ضرب تهرانی و آواز بنان را پرسید کو کجایید که استاد شما می میرد
صبا میگفت : بعضی تحریرها را هیچ کس به جز بنان نمی تواند درست بخواند تحریر در اصطلاح موسیقی به معنی پیچیدگی در ،آواز، کشش صدا، غلت دادن آواز و پیراستن آواز از خشونت و زواید است.
درباره بازنشسته اهل قلم
عباس مهیار
متولد ۷ بهمن ۱۳۱۵
بازنشسته سازمان آموزش وپرورش تهران
چهره ماندگار و برجسته شعر و ادب
فرهنگیار ممتاز مرکز فرهنگ مردم
پژوهشگر ، نویسنده و شاعر
کتابهای منتشر شده
– دو شاعر مجموعه شعر با جهانگیر معصومی -سال ۱۳۳۹ ش – تبریز
– تا یاخچی آباد- قصه های روستایی-سال ١٣۶٢ ش- تهران
– با خلوت گزیدگان خاک ج ۱سال ۱۳۷۸ ش – تهران
– درازنای شبی در مزدلفه یا” سفرنامه ی حج” زمستان سال ۱۳۸۲ ش – تهران
– هفت فصل عاشقی مجموعه شعر -سال ۱۳۸۹ ش – تهران
– از سالهای عمر زندگی نامه من-سال ۱۳۹۰ ش تهران
– رودکی و واگویه هایی از عوام شامل شبیه خوانی – فرهنگ بادپایان – لغات مهجور
– داستان عاشق عباس و رودگی – سال ۱۳۹۱ ش- تهران
– افسانه هایی از دیار ما توفارقان- مجموعه ۷۲ قصه و افسانه – سال ۱۳۹۱ ش- تهران
– مصاحبه درباره صمد بهرنگی – سال ۱۳۸۳ ش تهران
– شهر آشوب در مراوده ها- سال ۱۳۹۲ ش تهران
– تاریخ فرهنگ و ادب و بازیهای توفارقان- سال ۱۳۹۳ ش – تهران
– بایدها و نبایدها در باورهای مردم توفارقان سال ۱۳۹۲ ش- تهران
-با خلوت گزیدگان خاک (۲)–سال ١٣٩۴ ش- تهران
-قصه مثلهای ولایت ما توفارقان-سال ١٣٩۴ ش- تهران
دوست عزیز! کتاب_باز فروشگاه نیست و هدف آن معرفی بازنشستگان اهل قلم و کتابهای ایشان است.صندوق بازنشستگی کشوری در زمینه خرید و فروش کتاب هیچگونه فعالیتی ندارد.
فایل راهنمای ارسال آثار