نقش ورزش از نظر تضمین سلامت جسمی و روحی انسانها بر کسی پوشیده نیست. بشر امروز به این حقیقت رسیده که زندگی در طبیعت، با زندگی شهرنشینی که تنیده در تاروپود تکنولوژی است فاصله زیاد پیدا کرده است. بـه منظور کوتاه نمودن این فاصله ورزش همیشه نقش موثری داشته و به عبارت دیگر این نارسایی با ورزش قابل جبران است.
ورزش در ایران گذشته بنا به اسناد و مدارک مکتوبی که در دست است، همیشه از جایگاه خاصی برخوردار بوده است در ایران باستان به عنوان یک پدیده اجتماعی پویا و زنده و مردمی مورد توجه جامعه قرار داشته است. ایرانیان به ورزش و اثر اجتماعی آن دیدی منطقی داشتند. کاملاً بــر خـلاف ملل همزمان خود چون یونان و روم که از ورزش به منظور سرگرمی و خون ریزی و کشتن انسانی بیگناه برای سرگرمی و زنده نگه داشتن خونریزی که آن را برای خود ضروری میپنداشتند بهره می گرفتند.
تاریخ شاهد جنایات نرونها و گلادیاتور هاست که بارها انسانهای بی سلاح را در برابر جنگجویان خشن و مسلح قرار میدادند تا از درماندگی، ضعف، ترس و وحشت آنان لذت ببرند. در صورتی که «اوستا» کتاب مقدس ایران باستان بـه صراحت در نیایشهایش از خدا میخواهد تا خداوند زنان و مردان ایرانی را قوی و توانا نماید تا در برابر دشمنان توان پایداری داشته باشند در «یشتها» آمده: «بشود تو ای «سروش مقدس ،زیبا بر مرکبهای ما قوت و به بدنهای ما صحت بخشی تا بتوانیم دشمنان خود را از دور کشف نماییم و هماوران را رانده دشمنان بداندیش و کینه توز را به یک ضربت شکست دهیم»
تاریخ نگاران یونان باستان چون هرودت و گزنفون بر وجود ورزش سالم که تربیت کننده جسم و روح فرزندان ایرانی است اعتراف می نمایند. «هرودت» می نویسد ایرانیان» از ۵ سالگی تا ۲۰ سالگی به فرزندان خود اسب سواری تیراندازی و راست گویی می آموزند گزنفون تاریخ نگار دیگر یونان باستان آورده کودکان پارسی از خردسالی کمان کشیدن و تیرانداختن هم می آموزند و این ورزش تا ۱۶ الی ۱۷ سالگی پایدار است.
آیین مقدس اسلام ورزش و سلامت سازی بدن را لازم دانسته حتـى ورزشهایی هستند که در آنها شرط بندی مجاز است مسابقات تیراندازی، اسب سواری و شناگری را بدون مانع دانسته است. که این، اهمیت و جایگاه ورزش در اسلام را می رساند. «والت ویتمن» شاعر نامدار آمریکایی در یک بند از چکامه خود ایرانیان را با صفت همین ورزشها معرفی نموده و ستوده است و می گوید: «تو ای ایرانی زیبا پیکر که سواره میتازی و بر هدف تیر می افکنی»…..